Wat een moment...
Door: Hanneke
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
25 Oktober 2010 | Bolivia, Santa Cruz de la Sierra
Wat een moment….
Dat was ie dan, mijn laatste werkweek hier in Verweggiestan, en wat heb ik toch nog kunnen genieten! De weekenden zijn normaal altijd leuk, maar deze was wel heel speciaal. De zaterdag heb ik niet meegezwommen, maar lekker gekletst met de kinderen van mijn groep. Jose Gabriel was ziek geweest en mocht niet mee zwemmen, en hij kwam rustig bij mij op schoot zitten om vanalles te kunnen kletsen, ik kon hem zelfs vragen naar zijn zusje in een andere Hogar en zijn moeder die af en toe op bezoek kon. Daar heb je denk ik eerst vertrouwen voor nodig om daarover te kunnen praten, en het voelde heel goed. Om vervolgens nog even spierpijn te kweken heb ik de helft van de zwemtijd met hem balletje overgegooid, wat kunnen die kinderen hard en ver gooien. Ook met Roberto rustig de tijd kunnen nemen om te kletsen, wat ik op het begin niet kon. Hij lag lekker op de warme vloer (door de zon) naast het zwembad te relaxen, dat leek me een goed idee!
Elke zaterdag moeten de kinderen (nog voor de rozenkrans bidden) een half uur ofzo staand kerkliedjes zingen en oefenen en je MOET meedoen. Daar zitten ze echt niet allemaal op te wachten op hun ´vrije´ zaterdag, zonde dat ze zoveel moeten.
´s Avonds alle kinderen kunnen knuffelen als mijn laatste gewerkte avond, zelfs slaapliedjes in het Nederlands gezongen (en iedereen weet hoe ik absoluut NIET kan zingen) maar de kinderen vonden het leuk haha.
Zondag, de laatste dag, een hele speciale dag. Deze dag is namelijk het dopen van enkele kinderen van mijn groep, nog een paar anderen, en wat kinderen van Mano Amiga. Kinderen die geen documenten hebben, nooit gedoopt zijn, wel of niet familie hebben. Maar allemaal met madrina of padrina (doopmoeder –vader) zelf gekozen op het project of nog een familielid. Zo was ik dus ook madrina van Juan Daniel, een hele eer en heel bijzonder. Toen hij klein was heeft hij zijn moeder verloren aan kanker en zijn vader heeft ver weg een stuk grond waar hij rijst heeft. Die ziet hij nooit. Ik voelde me zelfs zenuwachtig aan het begin van de mis. Net voor de mis had ik een cadeautje voor Juan Daniel voor zijn dopen, een mooie witte rozenkrans (moet wit zijn bij dopen en communie) die hij om kon doen. Hij vond hem erg mooi en was er geloof ik best trots op.
Toen de kinderen naar voren moesten komen, naar het heilige water, moest ik hem begeleiden en naast hem staan tijdens het dopen. Wat was dat een bijzonder moment, ik voelde me zelfs een beetje verantwoordelijke. Daarna kregen wij allemaal een kaarsje die we aan ons doopkind moesten geven.
Na het dopen was er een klein feestje, maar met zoveel snoepjes en koekjes dat je er 3 dagen op zou kunnen leven! Iedereen kreeg 1 schaaltje vol koekjes en snoepjes. Samen met Juan Daniel hebben we fijn twee schaaltjes opgegeten, en aangezien die kinderen alles eten kon ik me mooi een kilootje besparen door hem snoepjes cadeau te doen, top!
Vervolgens ben ik met Darwin en Juan Daniel naar de markt gegaan om drinken, chips en lolly´s te kopen om mijn laatste dag met heel San Fransisco (mijn groep dus ja) in de sala (onze ruimte) feestelijk af te sluiten. Liggend op de grond met een film (weer de Lion King, in het spaans joehoe) en eten drinken was geslaagd en lekker ontspannen.
Wat een top afsluiting. Mooie laatste week gehad met een super afsluitend weekend. Ik voelde me goed maar ook raar om al een beetje afscheid te nemen, maar volledig tevreden over mijn ervaring op dit project, daar ben ik heel blij om.
Morgen begint de rondreis, waar we nu alles voor aan het voorbereiden zijn, en die zal 2,5 weken duren. Daarna heb ik nog enkele dagen om het project te bezoeken en dingen te doen die ik nog graag wilde doen, en dan is het tijd om terug te keren. Ik zal proberen mijn rondreis met jullie te delen door af en toe een verhaal er op te plaatsen!
Nieuwe foto´s op
http://picasaweb.google.nl/114450366111276673905/Bolivia3#
Liefs, Hanneke
Dat was ie dan, mijn laatste werkweek hier in Verweggiestan, en wat heb ik toch nog kunnen genieten! De weekenden zijn normaal altijd leuk, maar deze was wel heel speciaal. De zaterdag heb ik niet meegezwommen, maar lekker gekletst met de kinderen van mijn groep. Jose Gabriel was ziek geweest en mocht niet mee zwemmen, en hij kwam rustig bij mij op schoot zitten om vanalles te kunnen kletsen, ik kon hem zelfs vragen naar zijn zusje in een andere Hogar en zijn moeder die af en toe op bezoek kon. Daar heb je denk ik eerst vertrouwen voor nodig om daarover te kunnen praten, en het voelde heel goed. Om vervolgens nog even spierpijn te kweken heb ik de helft van de zwemtijd met hem balletje overgegooid, wat kunnen die kinderen hard en ver gooien. Ook met Roberto rustig de tijd kunnen nemen om te kletsen, wat ik op het begin niet kon. Hij lag lekker op de warme vloer (door de zon) naast het zwembad te relaxen, dat leek me een goed idee!
Elke zaterdag moeten de kinderen (nog voor de rozenkrans bidden) een half uur ofzo staand kerkliedjes zingen en oefenen en je MOET meedoen. Daar zitten ze echt niet allemaal op te wachten op hun ´vrije´ zaterdag, zonde dat ze zoveel moeten.
´s Avonds alle kinderen kunnen knuffelen als mijn laatste gewerkte avond, zelfs slaapliedjes in het Nederlands gezongen (en iedereen weet hoe ik absoluut NIET kan zingen) maar de kinderen vonden het leuk haha.
Zondag, de laatste dag, een hele speciale dag. Deze dag is namelijk het dopen van enkele kinderen van mijn groep, nog een paar anderen, en wat kinderen van Mano Amiga. Kinderen die geen documenten hebben, nooit gedoopt zijn, wel of niet familie hebben. Maar allemaal met madrina of padrina (doopmoeder –vader) zelf gekozen op het project of nog een familielid. Zo was ik dus ook madrina van Juan Daniel, een hele eer en heel bijzonder. Toen hij klein was heeft hij zijn moeder verloren aan kanker en zijn vader heeft ver weg een stuk grond waar hij rijst heeft. Die ziet hij nooit. Ik voelde me zelfs zenuwachtig aan het begin van de mis. Net voor de mis had ik een cadeautje voor Juan Daniel voor zijn dopen, een mooie witte rozenkrans (moet wit zijn bij dopen en communie) die hij om kon doen. Hij vond hem erg mooi en was er geloof ik best trots op.
Toen de kinderen naar voren moesten komen, naar het heilige water, moest ik hem begeleiden en naast hem staan tijdens het dopen. Wat was dat een bijzonder moment, ik voelde me zelfs een beetje verantwoordelijke. Daarna kregen wij allemaal een kaarsje die we aan ons doopkind moesten geven.
Na het dopen was er een klein feestje, maar met zoveel snoepjes en koekjes dat je er 3 dagen op zou kunnen leven! Iedereen kreeg 1 schaaltje vol koekjes en snoepjes. Samen met Juan Daniel hebben we fijn twee schaaltjes opgegeten, en aangezien die kinderen alles eten kon ik me mooi een kilootje besparen door hem snoepjes cadeau te doen, top!
Vervolgens ben ik met Darwin en Juan Daniel naar de markt gegaan om drinken, chips en lolly´s te kopen om mijn laatste dag met heel San Fransisco (mijn groep dus ja) in de sala (onze ruimte) feestelijk af te sluiten. Liggend op de grond met een film (weer de Lion King, in het spaans joehoe) en eten drinken was geslaagd en lekker ontspannen.
Wat een top afsluiting. Mooie laatste week gehad met een super afsluitend weekend. Ik voelde me goed maar ook raar om al een beetje afscheid te nemen, maar volledig tevreden over mijn ervaring op dit project, daar ben ik heel blij om.
Morgen begint de rondreis, waar we nu alles voor aan het voorbereiden zijn, en die zal 2,5 weken duren. Daarna heb ik nog enkele dagen om het project te bezoeken en dingen te doen die ik nog graag wilde doen, en dan is het tijd om terug te keren. Ik zal proberen mijn rondreis met jullie te delen door af en toe een verhaal er op te plaatsen!
Nieuwe foto´s op
http://picasaweb.google.nl/114450366111276673905/Bolivia3#
Liefs, Hanneke
-
25 Oktober 2010 - 15:03
Tessa:
Hey Han,
Fijn om te lezen desse dien letste weekend leuk was.
Nog maar huwl ff en de kumps truuk en kens weer met goan feeste:d
Huwl veel plezier met dien rondreis en zorg desse t avontuur met un gowd geveul aaf kens sloete
xx -
25 Oktober 2010 - 20:52
Joyce:
Heej Han,
Super dat je zo'n leuke laatste week hebt gehad. Deze ervaring vergeet je nooit meer en weet zeker dat je enorm veel hebt geleerd! je hebt het toch maar weer ff geflikt! Geniet nog van je rondreis en al het moois dat je nog gaat zien.
Cheers,
Joyce xx -
25 Oktober 2010 - 21:28
Susan:
Hanneke, dow meugs trots zien op dichzelf! Wat bijzonder...
Geniet van dien reis xx -
25 Oktober 2010 - 22:13
Jippo:
Ha die Hanniebal,
Aan de foto's en de verhalen te zien ben je in die paar weken toch een gewaardeerde teamleidster geworden. De jongens hangen meer aan je dan mijn zoon. (Maarja dat komt natuurlijk omdat hij ouder en wijzer is, ha-ha.Toch nog een Jippo-grap) In de paar weken dat je daar bent heb je dus een top-prestatie geleverd. En ik kan het weten omdat ik sinds enkele minuten een wijze man ben. Ik wens je vanaf hier een geweldige rondreis en erna gaan we ons gauw weer zien. Take care!
Groetjes Jippo x -
27 Oktober 2010 - 08:45
Simone:
ha hanneke
wat een leuke foto's allemaal.wij wensen je nog een fijne vakantie nu,en een hele goede reis terug.we zullen ons dan wel snel zien,en zijn benieuwd naar al je verhalen.groetjes Patrick Simone Quinn en Dylan -
30 Oktober 2010 - 22:17
Britte:
Heeey Hans,
wat un fijn verhaol weer um te leaze, en der zitten ouk ech leuke foto's beej in det album! Ik weit zeker dets dich die jochies un stuk bliejer hebs gemak doa! En veur now, geneet van dien reis en update os snel :) hadse mien sms trouwens nog gekrege (waas noa nieuwe nr) nou, in idder geval, huur geer wie ut now is!
xx -
30 Oktober 2010 - 22:56
Ikzelf:
brit heb dien smsje neet gekrege want dea telefoon duit het neet..haha probleme met telefoons altied, heb wel myras nummer maar det heb ik neet beej de hand, asse dea wils kinse ff maile!
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
