Eyes on the price...!
Door: Hanneke
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
03 November 2010 | Bolivia, Santa Cruz de la Sierra
La Paz deel 2!
Zondag vertrokken we lekker optijd naar Copacabana, ja her name was Lola, met een busrit van 4 uur. Onderweg moest we even een gedeelte van het meer over. De bus op een soort boot en de mensen met kleine bootjes naar de overkant en vandaaruit met dezelfde bus verder. In Copacabana met de boot 1,5 uur het meer over naar Isle de Sol. We wilden eigenlijk met een organisatie gaan, dan zou je zo’n 122 euro betalen. Maar we hebben het toch zelf uitgezocht en met bus, hostel en eten ben je dan 15 euro kwijt, echt belachelijk goedkoop! Dus we zoeken het wel zelf uit..!
En zo zonnig als Isle de Sol *Zonne-eiland* klinkt, zo was het ook! Heerlijk weer en het was een waar paradijs. Natuurlijk redelijk vol met touristen maar dat hadden we wel verwacht en daar leven de mensen op het eiland van. Vanuit het haventje met een grote trap omhoog de berg op en vandaaruit had je echt een inmens mooi uitzicht! Wat een super mooi eiland met uitzicht over het hele meer richting Peru en Copacabana. Zo vonden we ook een hostel bovenop de berg met een uitzicht dat ik echt nog nooit gehad heb (zie de foto’s)! Daar hebben we lekker een wijntje op het terras gedronken, lekker huiselijk gegeten in het hostel en daarna rondjes gerend om het warm te krijgen en warm in bed te gaan! Ja op 4 km hoogte kan het s’nachts erg koud zijn!
De volgende dag een stuk gewandelt, van afstand Inka ruines gespot en daarna terug naar La Paz, zo’n 6 uur durende tocht.
Eigenlijk wilden we dinsdag een berg beklimmen, maar na al het klimmen op het eiland, bedachten we dat mountainbiken veel leuker zou zijn. (Joep ik had nooit gedacht ook zo’n zelfde aantal km in korte tijd te dalen! ). Maar niet zomaar mountainbiken, wij hadden besloten om van 4700 km naar 1100 km te mountainbiken, en wel via The World’s Most Dangerous Road! En het was zo ontzettend geweldig! Deze weg heet natuurlijk niet zomaar zo, enkele jaren geleden was dat de enige weg van La Paz naar Coroico. Op sommige stukken is de weg maar een busje breed, ongeveer 2,5 / 3 meter. Daar kunnen geen twee auto’s elkaar passeren en met aardig wat gekken op de weg en een clif van enkele duizenden meters omlaag, zijn daar aardig wat busjes en auto’s omlaag gevallen. Nu is er 4 jaar geleden een nieuwe weg gebouwd die stukken veiliger is. De oude weg wordt wel nog gebruikt door enkele en vooral door organisaties die naar beneden mountainbiken. Dit leek ons echt super tof, en na lang denken of we ons veilig genoeg zouden voelen, besloten we het gewoon te doen. Tenslotte gaan er elke dag zo’n tientallen mountainbikers en al voor vele jaren dat het eigelijk gewoon veilig is, als je je maar niet gedraagd als een ‘fucking idiot’ zoals we moesten beloven aan het begin van onze trip! Met helm op, vele laagjes voor de koude hoogte, handschoenen aan en goede mountainbike, vertrokken we met 5 meiden en een Engelse gids. Normaal heb je 14 mensen en 2 gidsen, maar 2 groepen waren al vol en dit was ideaal met 5. We waren team ‘ Spice Girls’ vond onze gids, hoe kan het ook anders! De eerste 22 km over asfalt omlaag om technieken te oefenen en te wennen aan de mountainbike. Daarna de beruchte weg van 41 km over kiezelweg omlaag door de bergen. En ook al zijn er royale clifs naast je, het enige wat je moet doen is naar de weg kijken. ‘Eyes on the price’, zoals de gids zei, natuurlijk het allerbelangrijkste om niet van de weg af te komen. Maar maak je geen zorgen mam, we wisten dat het veilig was, want onze gids doet dit al een jaar en er reed de hele tijd een busje achter ons met spullen, en die deed het al 7 jaar. En als je het eng zou vinden kon je in het busje zitten verder omlaag. Gewoon goed opletten. We hebben een cd gekregen met allemaal foto’s en filmpjes heel tof en een shirt, natuurlijk in het oranje!
Maar het beste nog...Onderaan de berg aan het einde van de enge, toffe weg, lag een soort natuurreservaat waar dieren gehouden werden. Dieren die van de illegale markt afgehaald zijn of illegaal als huisdier gehouden werden. Vooral apen konden vrij wonen in dit Amazone-achtig reservaat en wij mochten er lekker douchen, lunchen en tussen de aapjes rondwandelen. Toen ik op een stoepje ging zitten kwam er een aapje op me gesprongen en ging op mijn hoofd en hand een nootje eten. Echt super tof! Je zat gewoon tussen de vrije aapjes, heel erg leuk! Ook waren er allemaal papegaaien die er gewoon rondvlogen en andere soorten kleinere dieren. Heel speciaal. Daarna moesten we met het busje weer terug via de dodenweg omhoog helemaal terug naar het hostel. Maar hoe dicht de clifs ook naast je zitten, op de een of andere manier raak je er een beetje aan gewend en met genoeg vertrouwen in de chauffeur ben je zo weer boven!
Al met al was het een top ervaring en zijn we allebei erg blij dat we dit gedaan hebben!
Straks gaan we door naar Oruro waar we 2 dagen blijven en daarna naar de bekende zoutvlaktes. Dan zullen jullie weer van me horen met hopelijk weer veel nieuwe mooie en stoere foto’s!
Bedankt voor de reacties nog, het blijft heel leuk om te krijgen! De foto’s zet ik weer in een album en de site zet ik dalijk zelf in een reactie hieronder!
Liefs, Hanneke
Zondag vertrokken we lekker optijd naar Copacabana, ja her name was Lola, met een busrit van 4 uur. Onderweg moest we even een gedeelte van het meer over. De bus op een soort boot en de mensen met kleine bootjes naar de overkant en vandaaruit met dezelfde bus verder. In Copacabana met de boot 1,5 uur het meer over naar Isle de Sol. We wilden eigenlijk met een organisatie gaan, dan zou je zo’n 122 euro betalen. Maar we hebben het toch zelf uitgezocht en met bus, hostel en eten ben je dan 15 euro kwijt, echt belachelijk goedkoop! Dus we zoeken het wel zelf uit..!
En zo zonnig als Isle de Sol *Zonne-eiland* klinkt, zo was het ook! Heerlijk weer en het was een waar paradijs. Natuurlijk redelijk vol met touristen maar dat hadden we wel verwacht en daar leven de mensen op het eiland van. Vanuit het haventje met een grote trap omhoog de berg op en vandaaruit had je echt een inmens mooi uitzicht! Wat een super mooi eiland met uitzicht over het hele meer richting Peru en Copacabana. Zo vonden we ook een hostel bovenop de berg met een uitzicht dat ik echt nog nooit gehad heb (zie de foto’s)! Daar hebben we lekker een wijntje op het terras gedronken, lekker huiselijk gegeten in het hostel en daarna rondjes gerend om het warm te krijgen en warm in bed te gaan! Ja op 4 km hoogte kan het s’nachts erg koud zijn!
De volgende dag een stuk gewandelt, van afstand Inka ruines gespot en daarna terug naar La Paz, zo’n 6 uur durende tocht.
Eigenlijk wilden we dinsdag een berg beklimmen, maar na al het klimmen op het eiland, bedachten we dat mountainbiken veel leuker zou zijn. (Joep ik had nooit gedacht ook zo’n zelfde aantal km in korte tijd te dalen! ). Maar niet zomaar mountainbiken, wij hadden besloten om van 4700 km naar 1100 km te mountainbiken, en wel via The World’s Most Dangerous Road! En het was zo ontzettend geweldig! Deze weg heet natuurlijk niet zomaar zo, enkele jaren geleden was dat de enige weg van La Paz naar Coroico. Op sommige stukken is de weg maar een busje breed, ongeveer 2,5 / 3 meter. Daar kunnen geen twee auto’s elkaar passeren en met aardig wat gekken op de weg en een clif van enkele duizenden meters omlaag, zijn daar aardig wat busjes en auto’s omlaag gevallen. Nu is er 4 jaar geleden een nieuwe weg gebouwd die stukken veiliger is. De oude weg wordt wel nog gebruikt door enkele en vooral door organisaties die naar beneden mountainbiken. Dit leek ons echt super tof, en na lang denken of we ons veilig genoeg zouden voelen, besloten we het gewoon te doen. Tenslotte gaan er elke dag zo’n tientallen mountainbikers en al voor vele jaren dat het eigelijk gewoon veilig is, als je je maar niet gedraagd als een ‘fucking idiot’ zoals we moesten beloven aan het begin van onze trip! Met helm op, vele laagjes voor de koude hoogte, handschoenen aan en goede mountainbike, vertrokken we met 5 meiden en een Engelse gids. Normaal heb je 14 mensen en 2 gidsen, maar 2 groepen waren al vol en dit was ideaal met 5. We waren team ‘ Spice Girls’ vond onze gids, hoe kan het ook anders! De eerste 22 km over asfalt omlaag om technieken te oefenen en te wennen aan de mountainbike. Daarna de beruchte weg van 41 km over kiezelweg omlaag door de bergen. En ook al zijn er royale clifs naast je, het enige wat je moet doen is naar de weg kijken. ‘Eyes on the price’, zoals de gids zei, natuurlijk het allerbelangrijkste om niet van de weg af te komen. Maar maak je geen zorgen mam, we wisten dat het veilig was, want onze gids doet dit al een jaar en er reed de hele tijd een busje achter ons met spullen, en die deed het al 7 jaar. En als je het eng zou vinden kon je in het busje zitten verder omlaag. Gewoon goed opletten. We hebben een cd gekregen met allemaal foto’s en filmpjes heel tof en een shirt, natuurlijk in het oranje!
Maar het beste nog...Onderaan de berg aan het einde van de enge, toffe weg, lag een soort natuurreservaat waar dieren gehouden werden. Dieren die van de illegale markt afgehaald zijn of illegaal als huisdier gehouden werden. Vooral apen konden vrij wonen in dit Amazone-achtig reservaat en wij mochten er lekker douchen, lunchen en tussen de aapjes rondwandelen. Toen ik op een stoepje ging zitten kwam er een aapje op me gesprongen en ging op mijn hoofd en hand een nootje eten. Echt super tof! Je zat gewoon tussen de vrije aapjes, heel erg leuk! Ook waren er allemaal papegaaien die er gewoon rondvlogen en andere soorten kleinere dieren. Heel speciaal. Daarna moesten we met het busje weer terug via de dodenweg omhoog helemaal terug naar het hostel. Maar hoe dicht de clifs ook naast je zitten, op de een of andere manier raak je er een beetje aan gewend en met genoeg vertrouwen in de chauffeur ben je zo weer boven!
Al met al was het een top ervaring en zijn we allebei erg blij dat we dit gedaan hebben!
Straks gaan we door naar Oruro waar we 2 dagen blijven en daarna naar de bekende zoutvlaktes. Dan zullen jullie weer van me horen met hopelijk weer veel nieuwe mooie en stoere foto’s!
Bedankt voor de reacties nog, het blijft heel leuk om te krijgen! De foto’s zet ik weer in een album en de site zet ik dalijk zelf in een reactie hieronder!
Liefs, Hanneke
-
03 November 2010 - 15:31
Tessa:
Hey han,
Ik merk direct dat de verhalen van het rondreizen al heel anders zijn. Je schrijft met heel veel enthousiasme en de dingen die je verteld zijn ook echt heel tof (word er beetje jaloers van:P)
Huwl vuwl plezier nog en tot euver 2 weken!:d
xx -
03 November 2010 - 15:57
Joep:
Jaloers zijn op je mtb trip! Super vet zusje, en dan ook nog in een mooi land en tussen de beestjes, nice! -
03 November 2010 - 21:58
Jannus:
ik wil neuken
ha ha ha ha!!!!!!!!!!
dat vind ik zo lekker
ik wil beetje beetje meer
mijn pik doet zo zeer
daarom weet ik niet meer
ik wil naaien
hartelijk gefeliciteerd
met neuken
top 1 hit
ga zo dooooooooor!!!!!!!!
-
03 November 2010 - 22:12
Nicky:
Hey han!
Idd huul vuul enthousiasme in dien verhaal erg leuk um te lezen! En bun blie desse the worlds most dangerous weg hebs euverleefd! haha! by the way ik weit neet wat ozze vriend jannes heej boven mich duit volges mich heat dea man lichtelijke frustraties...loate we um ma NEGEREN!
Tot snel! xxx -
04 November 2010 - 07:32
Randy:
Hannie,
laten we t maar alleen over je verhaal hebben!
Wat knap dat je de 'worlds most dangerous road' durfde te wagen en m 'uitgemountainbiked' Nu maar verder over de veilige paden he;)
Tot over 2 weken!
Kus -
06 November 2010 - 12:45
Mirthe:
Hans, ut klinkt echt allemaol zoew geweldig! En asse maar unne Lonely Planet heas velt ut rondreize best mei he, en wuurt aafdinge dien nieje hobby ;) Ff volop geniete noow ut nog kin, en dan zeen we os snel weer!
Kus -
06 November 2010 - 12:53
Lieke:
whaa hens wat vet van dee weag!! ik zou echt 7 kleuren drollen schieten!! Heb wel ens geleaze euver dee weag en de busjes donderen der inderdaad met bosjes noa beneje..echt mega gaaf!!! Weer toch wal jaloers van dien verhoale... allemaol toffe dinge diese duis en un lekker zunke. top ervaring!! nog hiel vuul reisplezeer en ik bin benieuwd noa de fotos!!
Euver 2 weake party he??
xxx -
07 November 2010 - 13:57
Susan:
Hanneke! GEWELDIG! Wat is rondreizen leuk he ;)! Geniet van dien letste weakske(s), weej zeen os snel weer in ut stedje van Lol en plezeer... Leefs, Susan -
07 November 2010 - 14:01
Britte:
joeehoooee!!
wat vet, un aap op dien kop...! hebse doa ouk un foto van hihi! Heb gister onbeschaamt met randyman euver dich gepraot in de stad..en de conclusie waas, nou ja det weit ik neet mier, maar schrief snel weer un nieuw verhoal, kei vet!
xx -
08 November 2010 - 21:00
Lizan:
Jeuj jeuj jeuj jeuj jeuj!!!!
Hen kumt bijna truuuuuuuuuuuuk!!!!!! -
10 November 2010 - 03:24
Pat Goertz:
Prachtig om te lezen....wat zal Baarlo te klein zijn als je terug gaat! Geniet maar lekker want de tijd van adventure is te gauw gedaan. Groetjes uit Canada
-
10 November 2010 - 08:36
Petra Kempen:
Hanneke,
Geweldig om dit allemaal te lezen, hoe je nu rondtrekt in Bolivia.
Prachtig hoe je het beschrijft, je mountain bike tocht, dat was natuurlijk wel trappen.
Maar met je conditie moet dit wel lukken.
Nog even en dan ben je weer terug in Baarlo, het gewone limburgs dorp, waar je straks weer het speciale gaat ontdekken. Ik wens je nog een fijne tijd toe de laatste dagen in Bolivia.
Gr. Peetje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
